Unutuyorum Hayatýn içindeki beni Kaybediyorum kendimi Bir filmin karesinde Rol veriyorum Bana benzerse Her seferinde Dram ya komedi sahnesinde Bir gün geliyor Pencere önündeyim Ýzliyorum hayatý Perde arkasýndan ‘yaþamak’ adlý karesinde Yine ben varým Sahne deðiþiyor tarih deðiþiyor Ben ayný ben Yine unutmuþum kendimi Kaybolmuþum bir an için Bakýyorum gündüz daðlara Gece ise yýldýzlara Bir ah çekiyorum Birkaç þey istiyorum Onlarýn aþýlmaz, ulaþýlmaz Sýnýrlarý arkasýnda Neler var merak ediyorum Bana da istediklerimi verirler mi? Verirlerse ne zaman diye düþünüyorum Tutamýyorum nedense içimdekileri Ürkek bir serçe gibi çýrpýnýyorum Bir an isyan ediyorum Taþa, topraða Ýnsana, hayvana Gün geliyor Ýnsan seviyorum Yaratandan ötürü Merhamet doluyorum Ýmtihan bu diyorum Hep ben bir yerlerde kendimi unutuyorum Sebebini bilmiyorum Bazen bir reis Bazen de bir tayfa Bir yaným çocuk diðer yaným adam Unutuyorum rolümü Yaþasam mý yaþamasam mý? Kýyýda mý ta ortasýnda mý? Unutuyorum bazen de adýmý Neydi adým mert mi? Yoksa namert mi?
18.04.2010 Orhan OYANIK Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.