Yitikti umutlar; Kapayýp kapýsýný umudun, mührü vurmuþtum senden evvel, Boþluðuna asmýþtým anahtarýný, ulaþýlmasýn diye gökyüzünün, Nasýl da ulaþmýþtýn oraya, bari öncesinden bir haber ver, Ne bileydim bir gün iþin bitince tekrar yerine koyacaðýný?
Yürekti bu; Sen bir güzel bahaneydin, bana en güzelinden aþkýn, Bense bedevi bir viraneydim, en bahtsýzýndan þaþkýn, Gönül kendinden geçmiþ; sevgisine, sevdiðine düþkün, Ne bileydim bir gün geçip gidip, beni öksüz koyacaðýný?
Dedim kendime; Sessizliðin adýný sen koydum, sýrf sessizlik çare diye yarama, Her þeyin cevabý suskunluk olmuþ, dedim baþka cevap arama, Umud-u aþk’ý ekmek eyledim, bir gün aç kalmak da var ama Ne bileydim bir gün bende aç kalýp, baþka yürekte doyacaðýný?
Ýþte Böyle; Geldi diktatör kader, omzuma taht kurup böylesi oturdu Gönlümün sarayýndan -yüreðinden- aldý beni, gururuma dokundu Hiç ayrýlmayýz demiþtik hatýrlarsan, sanýrým nazarýmýz dokundu Ne bileydim bir gün aþkýn kadere böyle boyun eðeceðini?