sokaklarýnda ayak izleri dolu, köhne evlerin apartmanlara yaslandýðý, ve çocuklarýn her þeye raðmen ip atlayýp körebe oynadýðý bir kentin arka bahçesinde tanýdým seni, rengârenk çiçekler ekip suluyordun sevginle hepsini sarsýn diye bütün kenti sarsýn diye acýlarý, yokluðu... ve de çaresizliði…
seni, bir kentin arka bahçesinde tanýdým unutup kendi acýlarýný diðer insanlarýn acýlarýyla yanýyordun ne yaðmur, ne de denizler yetiyordu söndürmeye seni böyle bir yangýnýn içinde kulaðýmda hiç dinmeyen bir türküyle uðurladým ve nice zaman sonra arkamý dönüp baktýðýmda o kente her yer, her yer yangýn çiçekleriyle dolup taþýyordu yandý… yandý ama kül olmadý sevdan.
27.02.2004 / 22:45 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
çakmaktaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.