Vicdan aynasýndan masumiyet yansýr, karanlýk asra.
Asýr yaralý þefkatiyle sinesine çeker mazlumu.
Gecenin baðrýndan gün yüzüne düþer çýðlýk ara sýra.
Cevheri sönmüþ yitik mirastýr beden.
Ruhsa boylu boyunca hakikatsizlik mahkûmu.
Zikredemediklerimdir kalp gözümü körelten.
Bakamadýklarým bam telinden aydýnlatýr hatýralarýmý.
Köhneleþmiþ hayalimdir ümidimi taþýn baðrýnda çürüten.
Paçavraya dönmüþ sýrlardýr akla gelen.
Göz kamaþtýran duruþundan yeþerttim kahýrlarýmý.
Ve hep bir baþýma kalmak kadar aðýrdýr yokluðun.
Acýlarýn derinindeki kemale eðer baþýný sabrým.
Fýrtýna sonrasý virane limanlara demir atar içimde boþluðun.
Aþk mý? Sorma kýrýk hayallere sýðýnýp sessizce ölen.
Musalla taþýna uzatýlan sevdamý bekler kabrim.
Zakkum açmaz meyveye duran fidanýn çiçeði.
Kara sevdadan ölenin adýna mezar taþýdýr tarihler.
Ateþ ancak su olsa yakar kora dönüþmüþ bedenimi.
Ne sensin ne o ne diðeri ne de öteki.
Aslýnda insandýr kendi kalbinin katili.