Büyümeyen Çocuklar

Biz Üç Çoçuk

Yusuf, Selim ve ben...

Mahallede top peþinde koþardýk
Tüm yaz böyle geçerdi
Yaþýtlarýmýz çýraktý marangozda ,tornada
Ya da çeyiz dizmekte evde...

Büyümemeye yeminliydik sanki
Yaz yaðmurlarýnda
Oluktan akan yaðmur sularýnda yýkanýrdýk
Çamur az gelirdi kirlenmeye...

Selim ,Çok korkaktý .
Korkunca dahada büyüyen kocaman gözleri vardý
Birde palavracý ki sorma...
Kanasa burnu tüm yüzünü kana bellerdi,
Çok trajik görünürdü böyle ve paylamazdý anne evde

Yusuf ,yaramaz ve gürültülüydü birazda saftý
Parmaklarý yetmezdi hesaba...
Annesi’nin terliðinden kaçarken görünürdü çokça

Ýlk ben ayrýldým mahalleden
Sonra Yusuf büyük þehire göçtü
Selim askere ordanda Yusufun bulunduðu þehre
Ekmek mi azdý biz mi çok istemiþtik ?

Selim ,delirmiþ döndü o þehirden,

Yusuf ise tabutla ,kendine kýymýþ dediler...

Ýkisi de çocuk þimdi aklýmda....



L2010 Almanya
-
Sosyal Medyada Paylaşın: