HAYIR, HAYIR BEN MUM DEĞİLİM
Hakkari de Þemdinni de
Munzur daðýnda en baþta
Yara aldým arkadaþ
Beytülþebabta
Savaþtayým,kavgalýyým
Engelim çok ama engelim dað deðil
Engelim uçsuz boz kýrlarda deðil
Engelim yine kendim,yine kendim
Deðiþmedim deðiþemedim
Çünkü ben her yeniliðe
Bir, bir bahaneyle direndim
Yakýþtýrdýlar bize
Öðretmen bir mum gibidir
Hayýr, hayýr ben mum deðilim aydýnlatýrken bende aydýnlanýrým
Her canlý benden bir þeyler alýrken
Bende onlardan feyz alýrým
Gezerim diyar ,diyar
Kimse susturamaz beni
Anlatýrým anlatýrým, anlatýrým
Malatya da Diyarbakýr da muþta
Yorulmadým ben ne iniþte ne yokuþta
Sermayem bilgim ve gönül dolusu sevgim
Bilgi biter mi
Sevgi tükenir mi hiç
Kar topu gibidir yuvarlandýkça
Büyür çoðalýr
Bu azim bu yürekte sende oldukça
Arkadaþ cahillik mi kalýr
Ne kentin varoþlarý ve nem kokan binalar
Ne bir dað köyünde ahýrdan bozma ,duvarý tezekli binalar
Korkutamaz beni
Duvarlar taþlar önemli deðil
Önemli olan içinde yaþayalým
Kimi kara gözlü kara kaþlý
Kimi genç kimi orta yaþlý
Kimi Bolulu kimi düzce Kaynaþlý
Gelin birlik olalým,
Demesinler iki baþlý
Evet ben mum deðilim
Ben makine deðilim
Ben bir ilah da deðilim
Ben pazarlýk bilmem,yalan dolan hiç bilmem
Ýþim sevgidir benim
Senden hiç bir þey istemem
Bir kerede sevgili öðretmenim
Nerde insan var ben oradayým
Zalimler çekip gider
Ama ben sonsuza dek buradayým.
Ekrem MADENLÝ 2004
2004
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.