***
gece; insanlarýn kabuklarýna çekilme vakti…
ceplerinde yalnýzlýk kokan geçmiþiyle denize karþý bir bankta oturuyor yaþlý adam...
gülmeyi unutan bu kalabalýða inat gülümsüyor geçmiþine gülme engelli genç kadýn...
kýrýk pencerenin önünde soðuktan donmak üzere olan elleriyle gözlerini ovuþturarak babasýný bekliyor minik çocuk…
iki kiþilik ranzanýn alt katýnda bir zamanlar ranzanýn üst katanýnda yatan sevgilisini hayalini görüyor ümit dolu genç aþýk...
sað ayaðýna giydiði çorabýn içine sakladýðý þiirlerini yakýyor bir daha yazmayacaðýna bütün inandýklarý üzerine yeminler eden , sürgün edilmiþ talihsiz þair…
büyük bir fýrtýnanýn arkasýndan saygýyla o gemide kazandýðý tecrübelere el sallýyor emekli kaptan...
[ Saklý Kalem . . . ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.