Karşılıklı Yalanlar..

En son karþýlaþtýðýmýz günü hatýrlýyor musun?
Nasýlsýn demiþtin bana,
Ýyi misin?
Ýyiyim…
Daha iyiyim eskiye nazaran,
Mutluyum. Demiþtim.
Sen nasýlsýn?...

Küçük bir tebessümle baktýn yüzüme,
Mutluyum. Dedin.
Yalan söylemiþtin..
Biliyordum.
Yüzünde gizli bir hüznün,
her zaman saklý olduðunu
Ben hep görüyordum..

Ayaktaydýn ya,
Güçlü görünme çabasý içindeydin.

Sen de benim gibi
Aðlýyordun hep, içten içe..
Ama bilmiyordun, öðrenmemiþtin daha;
Senden benim gibi, kaderin elinde bir oyuncaktýn..

Tükenmiþtim oysa ben..
Gücüm kalmamýþtý artýk yaþayacak,
‘Neden’ dedim kendime binlerce kez;
Ben inanmak isterken hep sevdiklerimin yalanlarýna
Ýnandýramadým kimseyi,
Kendi bildiðim doðrulara..

Kendime sordum hep, bir cevap veremedim,
Bildiðim tek bir doðru vardý:
‘Ben, tanýdýðým eski ben deðildim,
Ve tüketmiþtim sýfýrý çoktan…’
Buna da ben inanmak istemedim..

Candan KANDEMÝR


Sosyal Medyada Paylaşın: