BU GECE

mum gibi titrek umutlarým
kayboldu sevda yalanlarýnda
bu gece karanlýk
bu gece esir düþmüþ yalnýzlýk
uðruna aþk savaþýnda
yazgýsýna hapsolmuþ söz oyunlarý
silinmiþ
bitirilmiþ
anýlarda ne varsa


bu gece
ay bana küsmüþ
yakamozum uzak diyarlarda
yýldýzým gülmez olmuþ
yalnýz kalmýþ bahtsýz çobanlar
aðaçlar suskun
yapraklar terketmiþ sahiplerini
nice gönüller kazýnmýþtý köklerine
dokunuþlarýyla iþveli
nice kederleri barýndýrdý
o haþmetli gövdelerinde

bu gece
duvarlarda çýðlýðý sessizliðin
bana büyülü masallar anlatýr
çaresizce
dudaklarýnda yasý kimsesizliðin
aðýtlar yakar
ölüme davetkar
ninnileriyle
garip bir huzur var sesinde
acýsý sinmiþ besbelli rengine
karasýnda asalet
kýrmýzýda büyük bir leke
çaðýrýyor beni
en cürretkar sözleriyle
çýkmazlarým meþale oldu
vazgeçiþlerimse bir avuç sebep
huzurundayým iþte sonsuz karanlýðýn
titretir
vicdan azabý býraktýðým yazgýlarýn
yürek acýsý emanete hayýnlýðýn

gözlerinle beni uðurladýn
sen !! iþte oradaydýn
sessizlik pusu kurdu
aðýtlar tükendi
çaresizlik haykýrdý
geç kaldýn
aklýmda son kalan
dudaklarýndan dökülen
bana yazýlmýþ mýsralarýndý
papatyalar düþerken ellerimden
tacýma yükledim hepsini
bu cihanda yeþertemediklerim
senden kalan vazgeçemediklerimdi

Sosyal Medyada Paylaşın: