Gözlerimin uykusuzluðunda bir hayalsin, adýn yaðýyor sisli bir sabahta pencereme, Sen benim aldýðým en derin nefessin, bu aþký melekler getirip usulca býraktý yüreðime...
Gözlerimden öpüyor karanlýk þehir, sen olmayýnca aydýnlanmýyor yollar... Kendimi býrakýveresim var, aðlayan þehrin karanlýk kollarýna!