İHANETLER DÜNYASI
Yaþarken bir gün unuturuz baþýmýza gelen ihaneti,
Her seferinde yüzüne gülüp de arkandan vuran kötü niyeti,
Yenmeye çalýþýrýz bize karþý koyan derdi,mihneti,
Söyleyin kim çekebilir bu kadar zor durumda bu eziyeti?
Bazen aklýma kaçmak gelir bu þerden,
Bir kývýlcým görünür,çaðýrýr beni mahþerden.
Ýhanete uðramak,budur derdimin özü,
Kimse cesaret edemeyecek söylemeye bu sözü.
Yüzüne söylemek zor deðil ki senayý,
Ama arkasýndan okumazsan belayý.
Ona karþý görünürsün hep þen,
Gerçekte nesin bilinmez,belki zifiri belki de ruþen.
Sonra matemle kaçarsýn söylenen sözlerden,
Kaçýrýrsýn gözünü nefretle bakan bütün gözlerden.
Özür dilemek için artýk çok geç sayýlýr,
O aslan gibi yiðide hain deyip kýyýlýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.