ANANIN ŞEHİDİNE VEDASI

Çok sert, kötü bir rüzgâr esti bugün
Çýnarýmým gür dallarý arkasýndan!
Ah! Bu ne fýrtýnaydý ne de kasýrga,
Daha, daha da kýrýcýydý onlardan!

Dallarým kökünden kýrýldý bir anda...
Kanlý toprak bulaþtý yapraklarýma!
Gözyaþlarým, saðanak, saðanak aktý,
Yaðmur taneleri gibi damla, damla!

Bilemedim ne biçim bir rüzgârdý bu?
Benliðimi benden söküp sürükleyen!
Bilemedim ne kötü bir rüzgârdý bu?
Canýmý, tenimden koparýp götüren!

Bir ayrýlýk rüzgârýdýr esti bugün
Ana yüreðimin tamda ortasýndan!
Ne biçim rüzgârdý bu böyle Allah’ým?
Yarasý aðýrdý, kurþun yarasýndan!

Ama sustum iþte aðlamayacaðým!
Duyun beni dostlarým, düþmanlarým!
Bu vatan için ölmeye ben de varým!
Ben, þehit Mehmetlerin GÜR anasýyým!

Mustafa YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın: