uzun yýllarýn yorgunluðu var üzerimde
geçilmez geçitlerin neferi
yitik hülyalarýn askeriydim ben
dolaþmadý ayaklarým sükut kumlarýnda
mayýn tarlalarýnda koþtum hep
tel örgülere takýldým
bir Muþtu’yu bekledim yýllarca,belki gelir diye
gelir de yitik ümitlerimi getirir diye
ne olur bozkýr tepelerin feryadýndan kurtarýp
zümrüt tepelerine götür beni Rehnüma
karanlýkta doðdum ben Rehnüma
güneþ görmedi benim ufuklarým
hep siyah açtý çiçeklerim bu yüzden
renkleri hiç tanýmadým,tanýyamadým
bir güneþ gibi doð hazan vurmuþ bahçeme
çiçeklerimi renksiz býrakma Rehnüma
ufuklarým hep siyah olmasýn
baþka renklerini de göreyim gökyüzünün
bir ýþýk çiz de karanlýðýma
ýþýk süvarilerini anlat bana Rehnüma
yýllardýr mahzenlerde yaþatýldým ben
bir avuç gökyüzüne, bir tutam yeþile hasret
izbelerde rutubet nefeslerken
gül bahçesinin heyulasýna mýhlayarak gözlerimi
vuslat türküleriyle yetindim bunca zaman
ve kapýna geldim senin
ümit kýrýntýlarýný toplayarak
kovma beni ikliminden,kýrýk koyma kanatlarýmý
bükme boynumu Rehnüma
duy artýk feryatlarýmý
duy artýk Rehnüma
Rehnüma(rehber,yol gösteren)
AYÞE IÞIK UYANIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.