Üzülünce mi anlýyoruz deðerlerimizi, Boþken dolu bakamýyoruz hayata... Çekilmez oluyor yaþadýklarýmýz. Dertlerimizden kaçýyoruz,derman arýyoruz Ama yine son istasyonda yakalanýyoruz vicdanýmýza...
Acý çekmek hayatýn tuzu biberi deðil mi? Her acýmýzda sadece kaçmak istiyoruz. Peki neden sevincimizde de kaçamýyoruz. Mutluluðumuzda sorun yokken Mutsuzluðumuz da neden isyan doluyuz....
Derdimiz varken derman istiyoruz. El açýp Rabbimizden yardým istiyoruz... Peki hiç derdimize dönüp Þunu söyledik mi? BÝZÝM BÜYÜK BÝR RABBÝMÝZ VAR.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurten GÜÇLÜÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.