Kaðýt ve kalem yatar sevda yataðýna, Erir aþkýn sýcaðýnda, Cümleler kurarým, Her biri seni anlatan ve bolca teþbihli, Çiçekler ise mutlu isminin önüne sýfat olmaktan, Aslýnda sen, Seven kalbe silah dayayýp, Sýkan birisin.
Hoþ bir uyaktý saçlarýn rüzgarýn þiirine, Ben ise fazla bir heceydim bu þiirin ölçüsüne, Ben, o bitmek tükenmek bilmeyen, O huzursuz þiþenin dibiydim, Aslýnda sen, Seni sevene kal deyip, Giden birisin.
Çocuktum, Ben bir çocuktum aþkýnýn eþsiz þefkatinde, Aðlardým bazen, Ve bir tebessümün oyuncaðým olurdu, susardým, Aslýnda sen, Sevda aþýna yalan katýp, Doyan birisin.
Güneþe sarýlýp sabahlarýma doðardýn, Geceyi beklerdim sonra, Bana bakardýn gözlerini yýldýzlarýn parlaklýðýna emanet edip, Aslýnda sen, Kendini çok sevdirip, Ölen birisin.
Nazým Hikmet dinliyorum þu an, Ve diyor ki; “Sen de herkes gibisin."
Doðukan ÝÇÝL Sosyal Medyada Paylaşın:
doic Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.