AŞK, BENDEN SANA MİRAS

Önceleri kýmýldar, usul usul yoklardýn.
Yok sayardým nedense, sana dâir hâlleri.
Sonra aldýn yürüdün, kesilmedi hiç ardýn,
Duramadým önünde, yýkýp geçtin hallarý.

“Kaçamazsýn.” der gibi, çýkýp durdun karþýma.
Bazen aldýn sazýný, ahvâlinden dem vurdun,
Tutumuma diklendin, günü çaldýn baþýma
Ve kader tezgâhýna, kirmen diye savurdun.

Anladým ki; kaçýþ yok. Kök salýp yüreðime,
Bünyeme nüfuz ettin. Ben hep sende solurum.
Sen bakma; “Ben, eski ben deðilim.”dediðime…
Mýsralara nakþolup, kokunda kaybolurum.

Þifreyi çözdün artýk, tercih sana kalýyor;
Ya ömrünce çekecek ya çekip gideceksin…
Hiçliðinde kaybolan, nereden yol buluyor?
Ben nasýl yaþadýmsa, sen de öðreneceksin.

Attýðýn her adýmda, aldýðýn her nefeste,
Süzdüðün þarkýlarda büyüsün firâkýmýz.
Ýçine doðru yürü, duygulardýr berceste.
Göreceksin; “Biz deðil, büyük olan aþkýmýz.”

Müsterihim. Ölsemde gam yemem. Anlasana!
Ben sevdânýn tayfýndan, ruhuna akýyorum.
Devir teslim zamâný geldi çattý, al sana;
Bu aþkýn kalemini, mîrâs býrakýyorum.

13-04-2010

Sosyal Medyada Paylaşın: