GEL ÜMMÜM GEL
Gezer mola Ümmü’m kendi baþýna?
Yeni girmiþ on üç, on dört yaþýna,
Yetim koyma beni Allah aþkýna,
Gel Ümmü’m gel, benim sarý gülüm gel.
Her yüze güleni dost olur sanma?
Yalan dolan ile gafil avlanma,
Ben seni seviyom benden utanma,
Gel Ümmü’m gel, benim sarý gülüm gel.
Sen gidersen Ümmü’m yetim kalýrým,
Derdine düþüp de dertli olurum,
Dermaný yok ben derdinden ölürüm?
Gel Ümmü’m gel, benim sarý gülüm gel.
Gurbet elde yollarýmýz ucadýr.
Gündüzlerim karanlýktýr gecedir.
Ümmü’m sensiz benim hâlim nicedir.
Gel Ümmü2m gel, benim sarý gülüm gel.
Yastadýr da
Âþýk Salih yastadýr.
Al yanak da zülüflerin destedir.
Sen gideli benim gönlüm hastadýr.
Gel Ümmü’m gel, benim sarý gülüm gel.
18.12.1976
Ozan Seveni Âþýk Salih ARMAÐAN Þair, Yazar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.