Gülmeyi unutalý çok olmuþtu çocuklu yaþlarda kalan bir acý kahve molasýydý sanki.. tebessümlü bir yüz karþýsýnda oturup sohbet edebilme imkaný..
gidiþleri vardý saatler ve hatta günler süren kaçýþmalarýn ardý sýra bize öðretilen elimizdeki oyuncak sapanlarla ögrendik ilk kalp kýrma provalarýný bir kuþ kanadýnýn amansýzca çýrpýnýþlarýna þahit olduk isteksizce..
ne gülebildik biz aslýnda böyle yarýla yýrtýla doyasýya nede zalimleþe bildik savunmasýz bir canlýya karþý Sosyal Medyada Paylaşın:
cihan balcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.