Öyle sevmiþtim ki vefasýz seni… Ayaklar altýna sermiþtim bu güzel ömrü… Kalbim her gün seni görmenin heyecanýyla Nasýlda çarpardý… Nasýlda elim ayaðým birbirine dolaþýrdý… Gözlerine bakamazdým… Kýyamazdým… Ýnan ki vefasýz ben… Ben seni kendimden bile kýskanýrdým… Hayatýmda ilk defa Kalbimde baþka kalbin attýðýný hissetmiþtim… Ama hepsi yalanmýþ vefasýzým… Benim kalbimde senin kalbin atarken Senin kalbinde Benim deðil bir baþkasýnýn kalbi atýyormuþ Bunu duyunca ölmüþtü o kalp… Nasýlda yerin dibine sokmuþtun beni… Nasýlda… Nasýlda hiçe saymýþtýn sevgimi… Þimdi aradan tam yirmi yýl geçti… Seni sevdiðinde bu gönül daha on sekizindeydi… On sekizinde mahvetmiþtin… Gencecik bir kýzýn ümit dolu hayallerini… Bugün yýllar sonra gitmeye karar vermiþtim… Bizim olan o aðacýn olduðu parka… Seni orada görünce gözlerime inanamadým… Rüyadayým sandým… Gözlerimi tekrar tekrar kapatýp açtým… Hayýr rüya deðildi… O sendin vefasýz sendin… Peki neden oradaydýn diye düþünürken… Gördüðüm þeyle hayretler içinde kalmýþtým… Seni o aðacýn altýnda… Ellerini açmýþ dua ederken gördüm… Biraz daha yaklaþtým Baktým…! Baktým yýllar sonra gözlerinin taa içine… Hala ayný þekilde yakýyordu bakýþlarýn bu kalbi… Aðlýyordun hemde deli gibi… Ne dediðini duymak için bir az daha yaklaþtým… “ALLAHIM ne olur onu son kez göster bana” Diyordu o masum dilin… Seni böyle göreceðim hiç aklýma gelmezdi Gelmezdi sevdiðim… Durmadan aðlýyordun Sonra sürekli elini kalbine götürüyordun Öylesine vuruyordun ki kalbine dayanamýyordum.. “Lanet olsun bu kalbe lanet olsun” diyordun Öfkeliydin görüyordum Bir arkadaþým vardý hep söylüyordu Senin hakkýnda kalbi hastaymýþ diyordu Aðlýyordum… Dilimden çýkan intizara yanýyordum… Çünkü Ýntizarlarýmýn hepsini… Eksiksiz þuan karþýmda görüyordum… Bir an her þey silindi gözümün önünden Sana gelebilmek için ýsrarla adým atan ayaklarýma Engel olamýyordum… Ve en sonunda yaklaþmýþtým Adýmýzýn yazdýðý o aðacýn altýna…. Aðlýyordun hala… Gözünün önüne bile bakmýyordun Baþýný kaldýrmadan Sen kimsin ne istiyorsun git baþýmdan demiþtin… Bende eðildim Elimi kalbine götürüp…. “O vurduðun kalbin sebebiyim” dedim Baþýný kaldýrdýn Beni görünce gözlerine inanamadýn O an tek cümle düþtü dilinden… Elini yorgun yüreðine götürüp… “Affet sevdiðim bu kalp senin” Derken kapandý gözlerin… Hayýr bunu bana yapamazsýn …. Yapamazsýn kalk ayaða kalk dedim… Ama sen duymuyordun…. Yorgun kalbin durmuþtu… Atmýyordu… Gözlerin artýk bakmýyordu… Gidiyordun… Ýþte yine gidiyordun… Lanet olsun bu kalbe yine acýyý býrakýyordun…. beni böyle mi seviyordun… Neden gidiyorsun neden… Gitme ne olur gitme… Senden baþkasýný sevmedim sevemedim Ne olur býrakma beni… Ne olur býrakma… Býrakma…:((
Asiyim Asabiyim
ÞÝÝRÝME CAN VEREN MELEÐÝM GAMZE DAÐ’A KUCAK DOLUSU SEVGÝLER CANIMSIN ABLAM YORUMUN AÐLATTI BENÝ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asiyim Asabiyim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.