Ah söylemez mi dil sana hicranımı!

Gözlerim hiç görmese
Nefesim takatimin kalanýyla hüzünle göçse
Saðanaðýna ram olduðum esin ufuksa, dil susar gönül konuþunca
Anlatýlmaz meftun kaldýðým, hali fakirliðimle aðladýðým çile süruru iksir olunca


Bakmaya da kýyamam
Nazarým baþkalaþýr, aklým tümden karýþýr
Mahzun gönlüm biçareliðinde, fikrim dur durak bilmeyince aðlaþýr
Gül kalbim için hakikatin raksýný bir çýrpýda anlatýr, hissiyatým aþkla buðulanýr


Ne söylerim ki bu halim
Mazileþen hicraným, derdi ayan etmeyen kelamým
Unutuluyor, bin dert içinde anlamlaþan kelimeler hicraný soluyor
Ruhum sýzlýyor, aklým dahi ermiyor, ceddim bilmem ki lal olan diliyle ne istiyor


Tarihim tarumar olmuþ
Maslahatlar varlýk adýna hoyratça hakir kullanýlmýþ
Mürebbi susmuþ, arif yutkunmuþ, veli sabrýn girdabýnda solumuþ
Ve aþk kalmýþ, sevda hikâyelerle anýlmýþ, necip milletin nefesi açlýkla azaltýlmýþ


Okuduðum divan hakmýþ
Ýnsan, ancak edebiyle hem hal içindeyse kemal farkmýþ
Erdem için yarýþmak, inayetin ikamesinde ahbaplýk yapmak aþkmýþ
Gönlü ihlâsa hasretmek, vicdanýn hikmetinde nefeslenmek, arif olmak demekmiþ


Nisanýn naifliði edebinde
Adamýn zarifliði gönlün sadakatindeki ülfetinde demde
Tefekkür etmek, sine-i aþký rehber edinmek, heveslerin letafetine ermek
Bahtýn seyrinde ki sabrýn dergâhýna muhtaç olan talimle sevdalaþýr, aþk yaþanýr


Ten libastýr, kar vuslattýr
Ölüm, iradesini feda eden kul için ne ülfetli haykýrýþtýr
Dil susar, göz akar, sine derlediði her ne varsa, bir çýrpýnýþta ona bakar
Gönül aþk için koþar, vicdan muhakemenin erdemiyle nefse atar bir ibretli nazar



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: