Gecenin karanlýðýnda, Ýpeksi bir el omuzumda. “Oðlum,oðlum,hadi uyan !” Gecemin prensesiydi, O annemin sesiydi. Duymazdan gelmiþtim, Tekrar “Oðlum ! ” demesini istemiþtim. O tatlý dilini çok özlemiþtim. Sanki melek gibiydi, Kesinlikle bu annemin sesiydi !
Duyuldu minareden ezan, Namaz vaktiydi anladým o zaman. Meleðim uyandýrmýþtý, Namaza kaldýrmýþtý. Yanýp tutuþmuþken özlemiyle, Okþadý baþýmý müþfik eliyle. Elleri yumuþacýktý, Eskisi gibi sýcacýktý. Anneciðim,biraz daha kalsaydýn, Saçýmý okþasaydýn !
Doyasýya dinleseydim sesini, Canýmda hissetseydim nefesini. Sanki melek gibiydi, Kesinlikle bu annemin sesiydi ! Ali AKSAKAL/14 Mayýs 2006 Pazar Anneler Günü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Aksakal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.