Gözlerinde Kar Beyazı Salalar

say ki öldün
yüreðinde yeþili kalmýþken hislerinin
güvercin yuvasý olmuþken gönül köþkün
dalýndan koparamazsýn kimsesiz fidanlarý
asla bir çiçeði yapýþtýramazsýn tepesine
ardýndan tersi dönük aynalar üzgün
saçlarýna düþecek kar beyazý salalar


ölüm
döþü yýrtýk bir keman konçertosu
acý sirenleri duyuluyor uzaktan
kýrýk dudaklardan helallik yasý
gözlere paralar çekilirdi eskiden
aðýtlar sürülürdü toprak aralarýna
vicdanlar yoklanýrdý aç midelerde


sýrsýz
düþ kapanýnda soluk benizler
sadece anlatýsý var mezar baþýnda
ölüm yaþta dinlemiyor hani
siyah sunaklar var derinde
yüreðinden yakalýyor besmelesiz
karýn aðrýsý gibi sokuluyor sinsi


say ki öldün
karanfil kýzýllýðýnda temiz ve bakir
zürriyetin alýnacak elinden sonsuz
bir bebeðe þekil veremeyecek ellerin
yoksun kalacaksýn þairsen satýr aralarýndan
kokun gelmeyecek ölümsüz sevdana artýk
kendi kozana öreceksin artýk avuntularý

12.04.2010

acelesi yok vücuda sokuþturulan silikon bloklarýnýn ve gerilen yüz ifadelerinin
toprak öyle de sarar bedenleri ama ölümün acelesi var çünkü doða kanunu….

Ölüm
bir ipte sallanan bir ölü.
Bu ölüme bir türlü
razý olmuyor gönlüm
Nazým Hikmet

Sosyal Medyada Paylaşın: