alıştım

Alýþtým sensizliðe...
Yokluðunda bir boþluk hissetsemde,
Bir yaným eksildi sanki yarým kaldým ...

Alýþtým sessizliðe...
Dilim lal oldu haykýra haykýra aðlasamda,
Buz tuttu ruhum dondu güneþsiz kaldým....

Alýþtým yokluðuna...
Titreyen avcumdaki kalbim sýzlasada,
Acýsý dinmiyor kanayan yara derinde çaresiz kaldým ...

Alýþtým karanlýða...
Kafesteki kuþlar gibi çýrpýndýkça batýyorum,
Kara zindan yok hiç gündüzüm ýþýksýz kaldým...

Alýþtým hayata....
Kimsesiz kalmýþ çocuklar gibi üþüsemde,
Kendimi bulamýyorum karlar altýnda nefessiz kaldým....

Alýþtým gitmelere...
Geri geliþler olurmu diye dua etsemde,
Kulaðým seste aklýmý durduramýyorum yollarda kaldým...

Alýþtým aðlamalara...
Hasretle yanýyorum kurudu gözyaþlarým,
Bulut gözlerin çok uzaklarda umutsuz kaldým...

Alýþtým alýþmaya ...
Sevdansýz neye yarar bu ömür yaþayamam artýk,
Vurdun gittin nasýlsa, yoksan yok olurum öldüm kaldým....




Sosyal Medyada Paylaşın: