GÖNÜL YANGINI

Þehirde sýkýlýrken yýlýn nisan ayýnda
Yüzmek isteyiverdim köyün soðuk suyunda

Ýzin formunu sundum çalýþtýðým makama
Merdivenden inerken bakmadan hiç arkama

Köyüme vardýðýmda güneþ tam duruktaydý
Olanca ýþýðýyla sevgi yollamaktaydý

Annemin ellerini hürmetle öptüðümde
Gördüm sevinç gözyaþý gözünde döktüðünde

Komþular geliverip hal ve hatýr sordular
Gençler kolumdan tutup futbola buyurdular

Ýlde robotlaþýnca maçta enselenmiþtim
Yenilgiyi görünce terden sersemlemiþtim

Eþofmaný çýkartým köylüler meraklandý
Soðuk karlý sularla vücudum balýklandý

Kendim býraktýðým göl çokça derinlikteydi
Vücudum titriyordu su buz serinlikteydi

Annem duyunca gelip taþý vurdu göðsüme
Kendimi çok zor attým bir söðüdün üstüne

Þelale vuruyorken sert soðuk sularýný
Omzuma yüklüyordu karlý buz daðlarýný

Annemin ilk taþýyla göðsüm yaralanmýþtý
Seyre gelen Hatice durumdan anlamýþtý

Dedi bir bak oðlunun göðsünden kan damlýyor
Sevdam yüreði yakmýþ kalp bakýþtan anlýyor

Anne yüreði var ya eriyiverdi bana
Dedi affettim yavrum çýk gölden deli dana

Sudan çýkýnca koþup evin yolunu tuttum
O yarin bakýþýyla vücudumu kuruttum

Annem geliverince olanlarý unuttu
Ihlamuru kaynatýp bardaðý elde tuttu

Dedi bundan alýp iç bir þeyin kalmayacak
Hatice’nin bakýþý yaraný baðlayacak

Bilirim oðlum dedi su yürek serinletmez
Gönüller yangýnýna kutup buzlarý yetmez

M.Sýddýk SOLMAZ









Sosyal Medyada Paylaşın: