EY BAHTIMIN KARANLIĞI !..

Attým kendimi zifiri gecenin koynuna
Kýmýldayamýyor sokaklarýn loþ hali
Kývranýyor köþe diplerinde dertli aþk
Nefesimden dökülen kara bir sevda soluyor
Çýrpýnýþlarým can çekiþiyor
Tepemde þimþekler ard arda çakýyor
Kayboldum nisan yaðmurlarýnýn vurgunlarýnda...



Acý bir tütündür dudaklarýma sarýlan
Bir dublelik kahýrlý kahkaha yükselir semaya
Ürker þývgýn vermiþ sübyan aþklar
Mermili naralarda delik deþiktir pencereler
Üþür karanfiller, titrer daðlarda kekikler
Uçup gidiyor sonsuzluða alevlerin
Yanýyorum ayazlarýnda ey bahtýmýn karanlýðý...



Kývrýlabilsem yanýbaþýna pembe düþlerimle
Demlense yalnýzlýðým ela gözlerinde
Sýcacýk bir öpüþ kondursam gecenin anlýna
Dudaklarýnda gezinse sevdamýn ateþi
Dokunsam tenine, samanyolunda yürüsek
Meltemlere yatýrsam seni, efil efil essem baþucunda
Sevgi pýnarlarýnda bir ömür sýrýlsýklam ýslansak !..



Zafer Direniþ
...

11 April 2010 Pazar 15.30 Lahey

Sosyal Medyada Paylaşın: