Ankara üşürken...

Ankara üþürken, yüreðime demir attý yalnýzlýðým,

Bozkýr ayazýnýn uðultusunda, akþamlarým þiir oldu

Kýþ güneþi erken battýðýnda ufuklarý karartý sardý

Þairler tenhalarýna çekildi

Duygu yüklü sözcükler, mýsralara perde oldu



Sýcak bir soba ateþinin etrafýna yuva yaptý yalnýzlýðým

yükseklere sema açarken kuþlar, alçak ucuþlara ara verdi

Hayal kýrýklarý yerleri þaçýldý, kendi perçemlerine yenik

Kýþ mevsim normallerine yenildi, yalnýzlýk yine kaderine terk



Aðaçlar meyve vermeye hazýr çiçek açarken,

Toprak sýcaða hasret semaya bakardý ilkbahar da

Sevgililer aþklara boyun bükerken, güller açmaz oldu

Aþk mýsralarýna son nokta , gözüm yaþla doldu...

Sosyal Medyada Paylaşın: