Kara bir günde, Kara maskeliler donattý bütün dünyayý Ýçimizdeki insanlýk Rafa kalktý bir süreliðine..
Avazým çýktýðý kadar sessizlik var yüreðimde.. Çýðlýklarýmda sukün bulur kainat..
Ey gönüllerdeki hüzün; Nedir senin amacýn,nedendir yaran? Neden aðzýn bu kadar büyük ve saldýrgan? Neden yetmez sana hiçbir zaman elinde olan?
Bilmez misin yoksa! Yok mu sanýrsýn seni gören ve duyan?
Bir kýr çiçeði var elimde.. Salýversem belki kök salacak topraða.. Lakin..nedendir bu kara duman? Neden geçit vermez sevdaya; Güneþe çelme takar hiç durmadan..
Buradaki güller neden hep ters açar? Neden, gülenlerin önce gözyaþlarý var?
Beylik laflar yerini alýyor tüm aðýzlarda.. Neden bakmak zor geliyor aynaya?
Sevdayý sorduðumda neden sus –pus onca konuþan? Yoksa kalp katýlaþýnca böyle mi oluyor insan?
Sosyal Medyada Paylaşın:
şerare(m) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.