SEVDAYI NE BİLİR

Düþünüyorum sensiz daima kara kara,
Vermiyor ki bana dil-cûm, bu müspet bir nefi.
Çalmasýn içimde der iken bu sevda tefi,
Gene de tutuluyor dilim, müphem bir yara.

O da acýmýyor ki bu aþka susamýþa,
Alýp da atýyor en onulmaz bir mahale
Engel bile olamýyor nedense kale,
O müzmin aþk narýna öylesine yanmýþa.

Amma, aldanýyor gönlüm hep sevdadan yana,
Vermiyor hiçbir canan müspet, menfi teselli.
Hepsi gaddar, canavar, hallerinden besbelli,
Veriyorlar en adi acýyý aciz cana.

Oluyor o zavallý, ne yapsýn yine talan,
Avutuyor gönlünü gelmiþ-geçmiþi ile.
Geliyorsa da bu kolay, her ne kadar dile,
Düþmeyen ne bilir, gelir bu onlara yalan.

KÜÇÜK OZAN(CML DMR)
ONAR ONAR SADÝFE’M den.
NOT: DÝL-CÛ : Gönlün istediði,
NEF : Fayda, yarar
MÜPHEM: Belli olmayan, belirsiz.
Sosyal Medyada Paylaşın: