Yürek körfezinden açýldýðýn zaman Kimseler bilmez etraf ne halde Siyahlar giyinmiþsin gözlerin ýrak Beni her seferinde öldürüyorsun * Nargilemden tüten puslu bir duman Bu hayat bir daha yaþanmayacak Sorumlu deðil hiçbir düþünce Kirpiklerini ellerime döküyorsun * Ýçimdeki bu güneþ açacak gibi deðil Ýki tahta sandalye yeterdi bana Oturup konuþmanýn dayanýlmaz aðýrlýðýyla Her yalandan sonra gülümsüyorsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
KanTeLe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.