Hâlâ ayný bu þehir... Fýrtýnalarýyla, rüzgarlarýyla ve hasretleriyle... Deðiþen yalnýzca zaman... O da son demine doðru akýyor, denizini bulmaya çalýþan bir nehir gibi... Ve bir süre sonra o da deðiþmeyi býrakýp çapasýný atacak, azgýn denizlerle boðuþmuþ yorgun bir tekne misali... Ve; yokluðunda ayný... Deðiþmedi... Bilirim, Hatta eminim ki; bu ömür nice sensiz mevsimlere gebe... Kar, yaðmur, fýrtýna ayný býraktýðýn gibi... Hiç mi yorulmaz bu þehir!?.. Hiç mi durulmaz bu hasret, Bilemedim bir türlü?.. Bende býraktým kendi haline bu hayatý, Týpký baþýboþ bir sandal gibi... Süzülüyorum zaman denizinde, yegane dostum hasret... Rüzgarla savrulup duran her kuru yaprak, týpký benim her zaman olduðum gibi...
08 Mart 2010 Pazartesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
taiqiunius Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.