Mevsim kýþ
Bugün güneþ altýn sarýsý saçlarýný nasýl da savuruyordu yeryüzüne. Camýn önüne oturmuþ bu muhteþem doðuma tanýklýk ediyordu Fatma,hayat serüveninin son mevsimini yaþarken sevdiðiyle.
Karþýsýnda, altmýþ beþ yýldýr aþkla baktýðý gözler yarý açýk
hasta yataðýnda onu seyrediyordu:
"Yýllar seninle nasýl da çabuk geçti." dedi Fatma,
vedanýn yakýnlýðýný bilmenin acýsýyla.
Artýk birlikteliklerinin vazgeçilmezi yürüyüþler yoktu.
En büyük zevklerinden biriydi:
Her akþam ve sabah el ele atýlan aðýr adýmlar.
Damat gibi süslenirdi yürüyüþ öncesi Ensar,
Sevgilisinin elinden tutup yürürken bilindik sokaklarda,
Bilindik insanlarýn hayran bakýþlarý arasýnda,
Dünyada sadece o ve Fatma varmýþ gibi hisseder,
Mutlu olurdu yüreði.
Tek bir özlem yaþadýlar,
Onlara bahþedilen muhteþem yýllarýn arasýnda:
Hiç anne-baba olamadýlar;
Oysa nasýl da mutlu olurdu bir çocuk bu aþk yuvasýnda.
Olmadý.
Vardý ya her faninin bir derdi, onlarýn payýna düþen de bu idi.
Ýki kiþilik hayatlarýna gölge düþüremedi hiçbir þey
onlar her halûkârda mutluydu
Ve her sabah birlikte uyanmanýn þükrünü eda ediyorlardý býkmadan usanmadan.
Bunlarý düþünürken Fatma, cama yansýyan renklerin ýþýðýnda
Ensar’ýn zar zor çýkan sesiyle geldi kendine:
-Fatma’m bugün de birlikteyiz, sabah oldu deðil mi?
-Evet
dedi Fatma
Pil takýlý kalbinin yorgun teklemeleri arasýnda
-Evet sevdiðim...sensiz hiç doðmasýn güneþ benim üzerime
Tüm gün geçmiþi yad ettiler birlikte
Zaman aþklarýnýn rüzgarýyla nasýlda akmýþtý su gibi ellerinden. Teþekkürler yaðdý birbirlerine
Verilen her mutlu an adýna gülen gözleriyle
Akþam olmuþtu yine hiç anlamadan, gökyüzünü hüzün kaplamýþtý
Gün veda ederken, gözyaþlarýný döküyordu ani çýkan siyahi bulutlar
-Yemek hazýr bitanem, sevdiðin çorbayý yaptým
dedi Fatma.
Ensar kýsýk gözlerin arasýndan bakýyordu sevgilisine;
Fakat hiç tepki vermiyordu.
Uzun uzun baktý sadece,"Hoþça kal." dercesine.
Ve çok geçmedi aradan yaþlý kalbi son tik takla durdu,
Vakti dolan saat gibi.
Fatma suskun…
Ensar’dan sonra tek kelime çýkmadý dudaklarýndan.
Ensar’ýn cenazesi için gelen araç,
Fatma’yý da ayný hastanenin yoðun bakým ünitesine taþýmýþtý.
Ertesi gün güneþ yine cýlýz haliyle "Merhaba!" dedi;
Fakat ne Ensar vardý artýk ne de Fatma duyabildi sesini.
Fatma son bir dilekte bulunmuþtu saatler önce:
’Sensiz hiç güneþ doðmasýn benim üzerime.’
Akrep ve yelkovan Ensar’ýn gidiþ saatini vururken, Fatma da çýktý yola.
Birlikte baþlayan yolu birlikte tamamlamak adýna
Ertesi sabah güneþ buruk da olsa doðdu yine,
Topraklarýna ekilen sarý güller üzerine.
Devrim Tülay
12.07.2009
MELEÐÝM, EYLÜLÜME KOCAMAN TEÞEKKÜRLER..YORUMYLA CAN OLDU...SEVGÝMLE...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.