Yorgun akþamlarýn, kimsesizlik saatlerinde, Gökyüzüne asýlý kaldý düþlerim benim, Bir çivi gibi duvara çakýldý bakýþlarým, Öylesine donuk, öylesine ýþýksýz, Babam için her gün giyinip kuþandým, Ayakta duran bu adam, yapayalnýz, Hüzünlerin köþe baþlarýndayým.
Cýlýz ýþýklý bir sokak lambasý aydýnlatýr, Yolum karanlýklarda kalýr olmayýnca dostlar, Bir çocuðun baba deyiþi yüreðimi kanatýr, Yahut izlediðim bir siyah beyaz film, Bulut yüklü gözlerime çöreklenir, aðlatýr. Bir kalem alýrým elime çizerim. Sayfalar yiten gençliðimi taþýr. Babam olurum, aynalarda biterim.
Þimdi ne aðlayacaðýmý bilirim kendi içimde, Ne gülücükler samimi gelir yanýmda duran kadýnýn, Ne abla deyiþleri, ne aðabeylerimi bulurum, Hepsi geceye gizlenir birer birer, Bana zamanýnda þairim diyenler silinir, Caným diyenler alýr canýmý, ruhumu zehirler, Hani nerde yalnýzlýðýmdan baþka var olan, Hepsi bu dünya gibi yalanmýþ meðer
Yorgun akþamlarýn, kimsesizlik saatlerinde, Otururum þiirler yazdýðým masanýn baþýna, Azrail’le pazarlýða tutuþurum birden, Babamýn canýna karþý koyarým canýmý ortaya, Al derim can alacaksan, al benden, Yeter ki sevdiklerime dokunma, Bir ben gitmiþ zaten benden,
Sevdiðim bir kadýn yok hayatýmda, Hani elini ellerimde bulacaðým biri, Hani gözlerine bakýnca unutacaðým tüm dertleri, Acýlarýma dâhil olsun istemiyorum zaten, Ancak kendini düþünür o kadýn, anlayamaz beni, Savaþým, kara kýþlar gibi zorken, Hayatýmýn sahnesine alamam artýk birini, Çoktan silmiþim yaþamayý ben, Ama mecburum ayakta kalmaya, Allahýn dediði olur elbet her daim, Son diyene dek onlarý yaþatmaya, Gücüm yeter, daðlarý deviririm. Ama yaradan son dediyse, tükenir söz, Geriye gelmez giden an, gelmez geçmiþim.
BAKÝ EVKARALI 09.04.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.