Kalemdim, kaðýttým Bir þairin masasýnda Þair de kendi sevdasýnda Gönlümde bir tasa Gözüm hiç açýlmayan kapýda Güzelimi bekliyorum hayal de olsa Gelse güzelim kapýyý açsa Otursa karþýma Yer açsam kendine Anlatsam bir güzel þiire Þairde bu güzelliði görse Bana bakýp imrense Saatlerce dil dökse Ver ne olur bu güzeli Süsleyeyim onunla þiirimi Herkes þahit olsun bu güzelliðe Rastlamadým ömrümde Böylesine…
Dur! diye Haykýrsam þaire Kapýlma desem boþ heveslere O benim güzelim Onu anlatacak kalem benim Sevecek olan yüreðim Ýçini dökeceði kaðýdým Giderse ben aðlayacaðým Sen þairsen Ben de kalem Bir daha görmez böyle güzel bu alem Þair ben onu sevdim Seni terk edeceðim Onunla aðlayýp onunla güleceðim Elinde sevinip koynunda öleceðim Ýçimi dökeceðim Artýk onu dinleyeceðim Bu güzel sadece ben seveceðim Haydi! Güzel buradan çýkýp gidelim…
09.04.2010 Orhan OYANIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.