BÜLBÜL GİBİ

Bülbül gibi âþýk oldum bir güle,
Bahar hasta, mevsim hasta, gül hasta.
Diyemem derdimi kendime bile,
Yürek hasta, gönül hasta, dil hasta.

Ümmü’m beni daðdan taþtan aþýrdý,
Bir söz etti, feleðimi þaþýrdý,
En sonunda bu hallere düþürdü,
Vücut hasta, beden hasta, bel hasta.

Ben kendimi gurbet elde güdeyim,
Eþe, dosta gayrý veda edeyim,
Baþým alýp diyar, diyar gideyim,
Yolcu hasta, yoldaþ hasta, yol hasta.

Gurbet elde bir sevenim yok benim,
Göz açýp da þu hâlime bak benim,
Yazýlacak arzu halim çok benim,
Kâðýt hasta, kalem hasta, el hasta.

Þu dünyada bende murat alayým,
Gönülden seveni nerde bulayým,
Düzen verip þu sazýmý çalayým,
Sazým hasta, mýzrap hasta, tel hasta.

Salih, der ki; dertlerim var sýr benim,
Gurbet elde gel hâlimi gör benim,
Dermanýmý, ilacýmý ver benim,
Ümmü’m seni, candan seven kul hasta.

* 23.08.2000 *

Ozan Seveni
Âþýk Salih ARMAÐAN
Þair, Yazar.

Sosyal Medyada Paylaşın: