tanrý buyruðuydu varlýðýma biçilen ebedi dehlizinden geçit verilirken ne kadar saftý var oluþum sevdanýn zincirleriyle baðlanýp yer ve gök arasýna sürgün edilirken gün batýmýný yakalayan bir aðaç gövdesine sýðýnýyorum
özümden çekilenler kuru topraða hayat veriyor rüzgâr dokunan dallarým kýzýllýða uzanýþým an ve an yitirilenlerle yavaþ yavaþ kuruyorum