VASİYET
Özüm, gözüm, biricik babam.
Gidermiþ memleketine zaman zaman,
Hasretine olurmuþ bu gidiþler derman,
Görürmüþ birkaç eþ dost ve de akran,
Lakin hep dönermiþ, köyüne uðramadan.
Derken; farketmiþ dünya koca bir yalan,
Ölüm yaklaþýyor, ortada ayan beyan,
Yazmýþ kaðýda, aðlamayýn sakýn ardýmdan,
Vasiyetimdir; beni götürün buralardan.
Tedbirlidir; caným babam Allah’dan,
Teftiþe gitmiþ köyüne bize çaktýrmadan,
Almýþ bir de ufak tefek hediye varmadan,
Kendini tanýtacak ya köylüsüne usuldan.
Lakin: bakmýþ nehir yerine laðým suyu çaðlayan,
Menekþe, lale, hanýmeli yerine baþka þeyler kokan,
Ben burada doðdum deyince kalmamýþ bir tanýyan,
Anlamýþ; ne yazýk ki bir dost kalmamýþ aþiyan.
Kalkmýþ gelmiþ babam memleketinden,
Nasýl açýklayacak ki dönmüþ kararýndan,
Ýlim, ilçem vazgeçmem senin topraðýndan,
Velakin; köyüm niye bitmiþ bakýmsýzlýktan.
Aysel AKSÜMER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.