Bir oyun gibi Sevecen ama görünmeyen Bir iliþkimiz var Sanki bir tiyatro oyunu Bir perde, bir sahne Bizde iki divane Perdenin bir tarafý senin Diðer tarafý benim Ekip þahane Seslendiren de var Dillendiren de Kimi ýþýk tutar bize Kimi çanak tutar birilerine En saðlam da senarist Türlü türlü senaryolar Sonu bitmez oyunlar Oyuncu sýkýntýmýz var Sadece üç kiþiyiz Sen ben ve aþk Tek kiþilik oynuyorum Hep nedense Beklemeyi tercih ediyorsun Yalnýzlýðý arkadaþ seçiyorsun Hep perdenin gerisinde Ya ben; hep önde hep önde Ben çýkýyorum umut sahnesine Seni bekliyorum perdenin önüne Gelsen aþkta gelecek Dünyayý selamlayacak Ýkimizle yýldýzý parlayacak O da umutsuz bu oyun bitmeyecek Perdeler çekilmeyecek Bitmez bu oyun Sence aþkta bir oyun Ben veda ediyorum Mecburen son perde Ama aþk hesabýný Sorar gördüðü yerde Ey aþk nerdeysen Gel ; bul derdime çare Az sonra kapanacak bu perde Yazýk olacak aþký görmek Ýsteyen seyirciye Kapanýyor son perde…
07.04.2010 Orhan OYANIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.