Meftûnun Oldum.
“ Eski Nesil ile Yeni Nesil Sohbetleri – 1 ” Azizim iyi ki geldin, bende fena daralmýþ,
Ýki lafýn belini kýracak, bir yâren için dua eder hâldeydim…
Kahven her zaman ki gibi deðil mi mîrim?
Ne hâlin deðiþti seninde, ne zevkin. Bravo vallahi sana,
Ne istikrarlý adamsýn be. Kýyafetler ayný, aksesuarlarda dâhil
Ev çocukluðumda bildiðim ev, aðaçlarý büyüdü sadece bahçenin
Arabada yýllardýr ayný, ne alsan evlâdiyelik, maþallah.
Haným bile ayný sende muhterem…
Sen gibisi az kaldý koca þehr-i Ýstanbul’da.
Ýmreniyorum hâline, nizamýna
Allah’ým kem nazarlardan esirgesin
Seni ve muhterem aileni deðerli dostum.
Bak geldi kahvemizde, mis gibi kokuyor mübarek.
Açayým mý radyoyu, akþam fasýlý vardýr þimdi TRT’de.
Pikap’ta duruyor, ama pek plak bulamýyorum.
Hayýrdýr neden güldün? Nedir o elindeki?
Bana mý aldýn? Hay Allah,
Nereden icâb etti þimdi? Þaþýrdým birden…
Açayým mý? Merak ettim, peki, ooo aman ya Rabbi,
Ne hoþ sürpriz, ne deðerli Hediye.
Müzeyyen Senar bak iþte bu plak yoktu bende.
Ya hû ne mutlu ettin beni, bilemezsin.
Gel bir sarýlayým sana, ne güzel insansýn sen.
Ve ben ne þanslý adamým ki, senin dostunum.
Dinleyelim mi hemen, eþlik eder misin bana?
Peki, az müsaade edersen, fiþini takayým emektarýn.
Evet, baþlýyor keyif faslý, sayende.
Özlemiþtim dinlemeyi bu þarkýyý. Hem güftekârý,
Hem de bestekârý Ahmet Mithad Efendi eserin.
Kürdilihicâzkâr makamýnýn en nezih meyvelerinden,
Usûlü curcuna, baþlýyor.
“
Meftûnun oldum ey vech-i ahsen,
Ayrýlmam artýk bir lâhza senden.
Vazgeçmem artýk billahi senden. ”
Þu meyaný iyi dinle þimdi dostum,
iþte burasýnda eriyor içim…
“
Yandým tutuþtum can-ü ciðerden,
Ayrýlmam artýk bir lâhza senden.
Vazgeçmem artýk vallahi senden… ”
Vallahi sen gibi dostumdan, ömrümce ayrýlmam ben de Metin.
Ne geldi aklýma birden bak, ben, mâlum,
Biraz istikrarsýzým, sana benzemem hiç.
Geçen bir genç hanýmla tanýþtýrdýlar beni,
Týbbiyeyi bitirmiþ, benimle tanýþmayý arzu etmiþ.
Geldi gitti, dolaþtýk arada, baþta heyecanlýydý,
Güzeldi her þey, zaman geçince fark ettim.
Ne desem anlamýyor kýzcaðýz, hoþ,
onun dediklerini de ben anlamýyordum ya.
Bir garip durum yani.
Güzel olmasýna güzel, eðitimli,
Amma anlaþmak nâ mümkün…
Bu þarkýdan ilhâmla; “
meftûnun oldum” dedim bir kere,
“
neyim oldunuz?” demez mi? Sustum kaldým…
Þimdi ben kalkýp bu hanýma desem ki;
"
efenim, desti izdivâcýnýza tâlibim" diye,
inan lügâtte iki saat arar, ne dedim diye...
18.22 – 6 Nisan 2010
Bakýrköy - Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.