İstanbul Bilir...

Kelebeklerin ömrü kadardý sana sevdam.
Sen bilmedin;
Ýstanbul bildi beni!.

Ýstanbul dört döndü kapýmda,
Aþkým da, aldanýþým da...
Kolum kanadým kýrýkken uçurdu.
Yaþarken öldürdü
Ölüyken diriltti hatta.

Kalemimin mürekkebi tükendi sevgili,
Sen bilmedin; Ýstanbul bildi beni!.

Çýktým mý zývanadan, uslandýrdý.
Uslandýysam azdýrdý,
Suskularýma gömdü kederlerimi...

O bildi sevmek nedir,
Buðuya yazýlmýþsa adýn,
Bildi, silinip gideceðini.

Sen bilmezsin yanmak nasýl bir þeydir,
Ýstanbul bilir yangýnlarýn sönmediðini.

Boðazdasýn sevgili...
Gün olur martýlar didikler beni,
Gün olur dalgalar döver kýyýlarýmý.
Öfkelerimi soyunurum bazen,
Bazen giyinirim umutlarýmý.

Dar aðacýný kurarlar sonra,
Ha astý, ha asacaklar...
Son dileðim ne midir?
Ýstanbul’a sor sevgili!.


O gelir ben gitmeye yakýnken,
Tutar kolumdan, çeker alýr içeri.
Sen bilmezsin kederlerimi,
Ýstanbul bilir gözü açýk gideceðimi.




Sosyal Medyada Paylaşın: