YOLCULUK

YOLCULUK
Siirt’ten çýktým yola,
Selam verdim saða sola
Haydi;
Benim bu dünya da garip gelmiþ þairim
Yolun açýk ola…

Ýstanbul’un sokaklarý romanlar içindeydi
Baþýmda unutamadýðým sokaklarýn havasý
Dilimde hep oralarýn sözleri
Ellerim ceplerimde,
Bir aþaðýya bir yukarýya.
Romanlar;
Ýstanbul’un sokaklarý romanlar içindeydi.
Ýstanbul’un yollarý asfalttýr asfalt
Nasýl ayaklarýn yorulmuyor yeter,
Sensiz gece gündüz gözümde tüter.
Yüreðim yanýktýr Ýstanbul hasreti…
Of of,kemirir baðrýmý Ýstanbul hasreti!
Kaptan;
Þoför durdu,bir yerde durakladý,
Þoförün adý bilmem ki bilmem neydi,
Bir yolda burada duralým dedi.
Elleri titriyor,gözleri uyku içinde,
Yarýna uykuyla baþlar uyanmaya.
Bir selam uçuralým hemen þoför deðiþsin diye…
Sabah oldu uyandým baktým ki,
Doðan güneþe karþý
Dertler biraz daha unutulmuþ,
Gurbete biraz daha alýþýlmýþ,
Yapýlacak iþler düþünülüyor.
Sabah oldu…
Birden gözlerim doldu,
Ailemi hatýrladým…

Ýstanbul geçer rüyalarýmda
Allý pullu caddeler,evlerin arasýnda,
Ben,zavallý.
Ben yýllardýr Ýstanbul’a hasret,
Düþünür,düþünür aðlarým.
Hatýrlamýyorum ki Ýstanbul’a gittiði mi?
Bir otobüs koltuðu arasýnda gittiði mi?
Ýstanbul’un;
Sularýn maviliðini,göklerin yeþilliðini,
Hala göremedim…
Ýstanbul geçer rüyalarým da,
Allý pullu caddeler,evlerin arasýnda…
Ben,zavallý…
Ben yýllardýr Ýstanbul’a hasret.
Biliyorum,kolay deðil yaþamak,
Gönül verip türkü söylemek yar üstüne,
Yýldýzlarýn altýnda dolaþýp geceleri,
Gündüzleri,deniz kenarýnda gün ýþýðýnda ýsýnmak,
Þöyle bir fýrsat bulup yarým gün
Dolaþýp tozmak Ýstanbul caddelerinde…
Bin türlü akarsu akar boðazdan
Boðaza atlayýp en iyisi her þeyi unutmak
Biliyorum kolay deðil yaþamak.

Ama iþte…
Bir ölünün hala yataðý sýcak,
Birinin saati iþliyor kolunda
Yaþamak kolay deðil,ya kardeþler,
Ölmekte kolay deðil,kolay deðil bu dünyadan ayrýlmak.
Ey hatýrasý içimde yemin kadar büyük!
Ey bahçesinin hoþ günlere açýk kapýsý!
Hala rüyalarýma giren Ýstanbul caddeleri.
Ey sevgi dalýmda ilk çiçek açan Ýstanbul!
Kanýmýn akýþýný yenileþtiren Ýstanbul caddeleri,
Gül dolu ýþýklarý sevda dolu akþamlar,
Ýçime yeni fecir gibi dolan çocukluk.
Ey tahta perdenin üzerinden aþan Ýstanbul!
Ve havasý seslerimizle dolu bahar,
Koþuþtuðumuz yollar,oynaþtýðýmýz sular,
Kaðýttan teknesinde bir gemi,
Duyulup karþý minareden ezan sesi,
Yataðýma sýcaklýðýný getiren rüya.
Denizlerinde onunla yaþadýðým dünya.
Ve ey ufku beyaz cennetlere giden kýyý.
Ah! Bir çok þeyleri hatýrlatan Ýstanbul yollarý,
Ve o ilk yolculukta baþlayan hasret,zindan.
Atlarý çýngýraklý arabalarýn ardýndan,
Beyaz keten mendilimle sallanan ilk acý.
Ilýk gölgelerle uyutup düþünceleri,
Beyaz eteklerine bana göründüðü an,
Ve denizleri mavi yeþil açýldýðý an,
Ýþte o zaman içimi götürdüðü andýr.

Ah Ýstanbul !,Ýstanbul,vay Ýstanbul !
Beni hasretinle mahf ettin gittin Ýstanbul.
Seni düþündüðüm zaman
Aklýma gelir bir yaman
Seni özlüyorum iþte o zaman.
Ýstanbul!a,Ýstanbul’a alýþabilecek miyim?
Siirt’i,Siirt’i unutabilecek miyim?
Güneþten sonra yattým,
Güneþten önce kalktým.
Camdan dýþarýya þöyle bir baktým,Ýstanbul yavaþ yavaþ görünüyordu.
Ailem dedim…
Kaçýncý rüyadalar þimdi.
Masmavi sulara
Kirli bir gün ýþýðý dökülecektir.
Çatanalar,manavralar,kayýklar,
Limanda sýra bekleyen gemiler arasýnda.
Ýnsanlar hayat mücadelesinde,
Adamlar,kadýnlar,çocuklar…
Ýstanbul,ah Ýstanbul!,vah Ýstanbul!
Benden selam olsun Ýstanbullulara.
Çýkýp bu yolda koþmalýdýr insanlar.
Arabaya,otobüse binmeden,
Ýstediði yere gidilmelidir.
Hey!hey!
Hey insanlar!,hey insanlar!,Ýstanbul’un insanlarý hey!!!
Savunun geliyorum,hey Ýstanbul’u beyleri!
Böyle olur yüksek yerin güneþi,
Böylesine söyletir insana.
Ýstanbul yolundayýz
Yollarýn arkasýnda
Birden bire denizi göreceðiz.
Denizi gökle bir göreceðiz.
Þimal rüzgarlarý gelecek uzaktan
O yolcu,biz yolcu,
Þimal rüzgarlarýyla öpüþeceðiz.
Güneþli bir günde,
Masmavi göreceðiz Marmarayý.
Anadolu yakasýndan,Avrupa yakasýna kadar,
Karýþ karýþ biliriz biz bu þehri.
Evlerin çiçekli bahçeleri,
Bodruma kömür taþýyan vagonlarýyla,
Ýstediði zaman yakýp söndüren,
Ýþçi gözüyle bize bakan insanlar.
Mavi akar Ýstanbul’un çeþmeleri
Böyle içilir çeþme sularý…
Gemiler vardý limanda gemiler
Her biri yeni bir ufka gider.
Bende Ýstanbul’un hesabýný öder,
Memleketime,mahalleme,arkadaþlarýma,
Dostlarýma geri dönerim…
Ahmet ÞENDÜL
Sosyal Medyada Paylaşın: