GÖNÜL

Bir güne gülmeyen yüzle baþladýn,
Bozulmuþ baðda ne arasýn gönül.
Çileli ömründe, gülü taþladýn,
Ormansýz daðda ne sararsýn gönül.

Tohum ekilmeyen çorak tarlada,
Terbiye görmeyen çocuk barlarda,
Korunmayan çiçek soðuk karlarda,
Doðmamýþ sevgiyi, sorarsýn gönül.

Anan, baban ölmüþ dökülen evde,
Aðacý kurumuþ sökülen çevre,
Ruhlarý tarumar canlarý sev de,
Kaybolan insanlýk, yeþersin gönül.

Taþlaþmýþ kalpleri ara sýradan,
Hoþ et gönülleri sever yaradan,
Nemlenir ekilen çýkar aradan,
Kuru da olsa ek, biçersin gönül.

Umutsuz olmadan bekle yarýný,
Yaradan verecek senin kârýný,
Daðýt masumlarýn hep efkârýný,
Bir gün meyvesini toplarsýn gönül.

Her türlü tasayý içe atarsýn,
Yakýnda asayý ele tutarsýn,
Elinde olaný tezden satarsýn,
Bu kafayla erken, batarsýn gönül.

Hoyrat gül dalýna yalnýz konmuþsun,
Sarmayan kollarda berbat donmuþsun,
Dostlar kazýðýndan çokça yanmýþsýn,
Tecrübelenince, bitersin gönül.

Beðenip konmazsýn ormanda güle,
Bir gün döneceksin savrulan küle,
Varsýn olsun sana yazýlan çile,
Yarýn toprak altý olursun gönül.

Mekân seçtiðin bir çalý dalýdýr,
Her karýþ milletin özel malýdýr,
Kýymeti deðerli insan nalýdýr,
Daldan yere hýzlý, inersin gönül.

Ne güzel kafese koymuþ yaratan,
Belli ömür geçer nefes sýradan,
Alýrlar senide bir an aradan,
Aheste, aheste, gidersin gönül.

Yalan dünya malý yýðar coþardýn,
Elde etmeye yol bulur koþardýn,
Gerekirse karlý daðý aþardýn,
Daracýk mezara, sýðarsýn gönül.

Yetimi iterek dönerdi baþýn,
Eleþtirilince çatardý kaþýn,
Tabuta konunca yok arkadaþýn,
Hesabýný yalnýz verirsin gönül.

Dursunî, sözüne deðer verilmez,
Açmayan aðaçtan güller derilmez,
Bir insan her zaman bunca yerilmez,
Acep sen ne iþe yararsýn gönül?

28/11/2006

DURSUN YEÞÝL
Sosyal Medyada Paylaşın: