Bana ne senin amel ve dünya görüþünden Nereye gideceðin belli düz sürüþünden Karýþmam kimseye, kaderin derin sazýyým Zaman senin, acýsý benim olsun, razýyým.
Efendilik denilen bulunmaz bir özellik Sessizlik ile oluyor ayrý bir güzellik Býrak kör þeytaný gönlünce kötülük yapsýn Kullar isterse, kulluk yaparak kula tapsýn.
Her kapýnýn eþiðine susmaz zil takalým Geceleri küçücük birer ýþýk yakalým Sabahlarý þükür ederek kalkalým nazla Günü gün edelim, aðanýn verdiði sazla.
Gariban garibanlýðýný bilerek yaþar Bu kadar sabra, duru denizler bile taþar Doðuþun sonu ölümdür, bu gerçek bölümdür Bedenim düþen yaprak, toprak bitmez çölümdür. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.