Hani bir sabah uyansak karanlýða, Deseler ki; unutmuþ doðmayý güneþ, Mesela kýzýla bulanmasa bir akþam, Karanlýk çökmeyi unutmuþ diye haykýrsa binlerce ben, Ve melekler ilaha fýsýldasa varlýðýný, Cebrail’in taþýdýðý en son mektup olsan hani, Mikail uyuyorken doðsan-batsan, yaðsan- essen, Düdüðünü saklasan Ýsrafil’in, Yahut Azrail’in eceli olsan, Ve sen gülümsesen, Bütün öksüz çocuklar bilseler ki, Gülümsemen, Tanrýnýn dünyada unuttuðu tebessümdür … Sosyal Medyada Paylaşın:
Heyildirim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.