Terceme-i Hâl
Karanlýk geceler, yüreðim sessîz.
Bakarken uyuyan, gözler utansýn!
Yâd ellerde kalmýþ, kimi-kimsesiz.
Kýymetin bilmeyen, sözler utansýn!
Özüme, özüm de! Olur mu böyle...
Gönüller sâhibi, durur mu böyle...
Der ki, hâk olmuþ, sürûr mu böyle...
Vururken vurmayan, özler utansýn!
Garip mi, ne demek; gurbet içtedir.
Ýçte yoksa da, her dem göçtedir.
Gönül konup- göçmez, elbet hiçtedir.
Dîl’i bilmez, ol dilbâzlar utansýn!
Saflar sýklaþmýþ, eðilmez baþlar.
Sese ses verir, gönüller taþlar.
Meþrýkta, maðripte, durur gardaþlar.
Yollarýn döðmeyen, dizler utansýn!
Acýlar içimde, bir kazân olmuþ.
Kaynaya, kaynaya, bül-hazân olmuþ.
Yollarý gözlenen, hem Fîzân olmuþ.
Ateþi küllenmiþ, közler utansýn!
“Dîl”i, hâr olmuþ bir “Âdem oðlu”nun, terceme-i hâlinden bir katre sýzýntý.
DALLI MUSTAFA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.