su gibi berrak ol...
Ey yabancý!
Her insan içinde bir burukluk taþýr ki
Kendi kaderinin önüne geçmeðe çalýþanda insandýr…
Gün gelir her insan bir þeylere yenik düþer.
Kimi monoton bir hayatýn aðýna,
Kimi kör bir aþkýn pençesine,
Kimi bomboþ bir hayalin kara perdesine yenik düþer…
Kimi ise ecele,
Kimi de laf geçiremediði, kendi benliðine yenik düþer…
Bazýlarý yüzeysel düþünür,
Ama hiçbir zaman ruhlarýnýn derinliklerinde
Gizlenmiþ olan asaletin farkýna varmazlar.
Onlar için hayat: doðmak, yemek, içmek ve ölmekten ibarettir…
Kimi ise daha basit düþünür
Ama korkak deðildir…
Ýçinde karamsarlýða yer olmayandýr.
O cesur olandýr, arzularýný bastýrmayý da,
Dýþarýya yansýtmayý da iyi bilendir
Yüreðinde sevgi ile büyümüþ cevheri bilendir…
Zaten iki seçenek çýkar önüne insanýn
Biz istemesek de; merhaba ya da hoþça kal içimizdeki hüzün…
Ýçinde hüzne yer verme…
Sen gülebilirsin, alay edebilirsin…
Bir kavak aðacýnýn en yüksek dalýnda
Sallanan yapraklar gibi, sende saçlarýný
Sallaya, sallaya pembe bir gonca gibi gülüp
Alay edebilirsin…
Klasikleþmiþ ve bu devirde yaþanýlmasý imkânsýz
Duygularý olduðu gibi önüne sermeye çalýþan benle,
Doya, doya alay ederken durup biraz düþün!
(meçhul) durumunu,
Bu kadar zamandýr koruyarak,
Beni adeta o bilinmeyen varlýðýna esir! Ettin…
Hadi! Sanal olmaktan artýk çýk!
Ve buradayým de…
Daima,
Su gibi berrak ol yüzün hep gülsün.
Kaldýr baþýný bak!
Uðruna her þeyi feda edebilecek insaný görürsün…
Aslýnda kader denen kaidenin yokluðuna inanýrým.
Bence insanlar,
Kendi kaderlerini yaratýr inancý içerisindeyim.
Ve her insan,
Kendi kaderini doðru çizme gayreti içerisindedir…
Bil ki benim ise,
Doðru çizmeye çalýþtýðýmýn içerisinde sen varsýn…
Bil ki sen her gün içimde büyüyen heves,
Zamana tutsak olsak da mutluluk için bir umutsun…
Zaman tutsak olmak, zamana tutsak olmak…
En acýmasýz olgudur aslýnda zaman.
Gün gelir hepimiz zamana tutsak oluruz…
Seni hayal ederken bir baþýma,
Odamdaki asýk suratlý duvarlarla konuþurum…
Seni tanýdýktan sonra yalnýzlýðýmdan nefret ettim!
Hissediyorum!
Kaybettiðim ruhumun bir diðer yarýsý sensin!
Bil ki seni tanýdýktan sonra,
O bahsettiðim tutsaklýðýn esiri oldum.
Biliyorum.. O sensin…
Bir meçhulden gelip mutluluk verecek meçhul sensin!
Ne þimdi çalan ve ruhuma iþleyen hector berlioz,
Nede ay ýþýðý çarem olur.
Dinle sana sesleniyorum;
Kim olduðunun, ya da ne olduðunun hiçbir önemi yok!
Ey yabancý!
Ne ye mal olacaðý umurumda deðil ben seni çok seviyorum…
(rawiz1621) raviz demirel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.