NAFTALİN KOKULU HATIRALAR

Býçak yarasý gibi aralanýrken gece
Portakal çiçeklerine ay ýþýðý vurur.
Bað bozumlarýyla sarhoþ rüzgar
hayallerimi savurur.

Toprak kokulu ilkbahar yaðmurlarý
aðlatýr beni,gözyaþlarým dökülür.
Çocukluðum boynu bükük ebemkuþaðý
bir kaybolur,bir görünür.

Yeþil düþ bahçelerinde yitirdim gençliðimi
zaman bir avcýdýr,yüreðimi yaralar.
Solgun fotoðraflardan geriye kalan
naftalin kokulu hatýralar.

NEVZAT ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: