sizi anýlardan soðutan keder gecenin yüreðine çekilir bir gümbürtüyle konuþur hayat ellerini adreslerin solgunluðuna dayarým yýldýzlarý ürkmüþ gökyüzünün uzaðýna resme yatkýn bir umudun kýyýsýný çizerim
ayaklarýndan asýlan bir dünyanýn yalnýzlýðý sesin sabaha aktarýldýðý aný yutkunur seni koynundan çýkarcasýna bir avuç kar ýsýnýr bakýþlarýna kekliðe pususu aceleci yolculuk düþlerine vurulur konakladýðý sonun
öfkemi cýlýz bir palmiyenin yüzüne söyledim ilk defa denizden utandým ayný dilde buluþunca çöpüne titiz kentin suskunluðuna yazýlan çöpçüleri midye kabuklarýna dayayýp yarýnlarýný rüzgarlara çekildiler dilin yýrtýk çadýrlarýndan þimdi hangi düðme varýr bir yaka düþünmeye
ey dil yutmuþ tanrý týrnaklarýný yiyor bir halk ne kendini anlatabiliyor ne anlattýðý kendi
kalemlerini hayata sivrilten çocuklar babalarýndan yana tutabilsinler diye kaþýklarýný þairlerin suskunluðunu dizerler sofralara kumrularsa gökyüzünün vicdan rengidir hala
acýlar aklýmýza yeni bir alfabe aðýz suçmuþ meðer ele deðdikçe
Vahdettin Yýlmaz Sosyal Medyada Paylaşın:
vahdettin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.