Tanrýnýn müsaadesi ile geldiði hayata, Kendi mücadelesi ile asýldý, Gördüðü ilk ýþýltýda, Açlýðýna durak aradý, Anasýnýn ak göðsüne asýldý. Madem ki gelmiþti bu dünyaya, Hep mi yerlerde sürünecekti? Büyüyecekti o da elbet, Yürüyecekti ilelebet, Hedefi büyüktü insanoðlunun, Elini uzattý ve bu defa da bir sehbaya asýldý. Zordu yaþamak çabuk öðrendi, Sýraladý yapacaklarýný bir bir, Önce dersine, sonra iþine ve sonra da, Sevdiðine asýldý, kalpleri derken, Kaderleri de birbirine yazýldý. Düþündü bir gün kara kara, Doðumdan bu yana asýldýðý hayata, Can verirken de tutunabilecek miydi? Ya da hayat onu ne zaman býrakacaktý? Bilemedi, bilemedi.....
Aysel AKSÜMER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aysel AKSÜMER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.