Araf'ta Asılı Kalan

Nasýl affedeceksin?
Kýzgýn bir ifade var yüzünde
Bunu kalbimle / görebiliyorum

Hiç hoþ deðil
Býrakýlmak sahipsiz orta yerde
Tamiri zor bunun / görebiliyorum

Iki kiþinin çýktýðý yolda
Iki ayrý yalnýzlýk, yakýþmaz yoldaþlara
Afedilmez bir suç bunu da / biliyorum

Inadýn inatsa da anlayacaksýn
Muhtaçtýr yeryüzüne ýþýk selleri
Sonsuza kadar bunu / kestirebiliyorum

Kalbinin duvarlarýný berkitme bana
Vur, tokatla, aðýz dolusu küfret
Isýr, kanat ve vicdanýmý daðla
Lütfen lütfen susma ama

Karþýndakini cezalandýrmanýn
Sessizlik en yüksek perdesi
Ki açýlmýþ bu sahne
Hep bana hep bana / bana

Oyundan atýlmýþ bir çocuk hüznü
Artýk ne gel ne git denilir
Ne davet ne kovgu vardýr
Belli ki ruh
Araf’ta asýlý kalacaktýr…




Sosyal Medyada Paylaşın:

SEMİH SEYYİD Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Mustafa Kemal’i Anlamak Türklük Bağı DAĞISTAN'IN KARTALLARI HEM KANATLI HEM BEŞ PARMAKLIDIR EMPATİ ŞİLE SOĞUK LACİVERT Başka Bir Gezegene Yolculuk 10 KASIM VE ORHAN VELİ Satranç Tahtasında Kimyanın Ruhumda Bıraktığı Tat KONUŞMAK İSTİYORUM