Üzgün müsün yürek yangınım...

çatýk kaþlarýnda birikmiþ hüzünler
güllerin açtýðý yüzünde solgunluklar
kirpiklerin güz yaðmurlarýna banarken
gözbebeklerinden süzülüp gelen
boncuk boncuk yaþlarýn sel olur görürüm
oralarda bitkin mi düþtün yalnizliginda ?..

sokaklarý adýmlarken
yürüyüþlerin bile takatten düþmüþ
sürüklediðin ayaklarýndan dertler akar
sendelersin geleceðin düþlere
yoksa, geçen yýllarýn izlerinde misin hala
býrak! düne býraktýðýn dertleri
gül biraz!..


bilirim, gönül yaralanmaya görsün
onarýlmayan tahriplerde çökertilmiþsen
hayat denen nefesin tükenirken
ölümden baþka yoktur yol
hangi sevdanýn kollarina sýðýnýrsýn
kurumaya yüz tutmuþ dallarýna
hangi kuþlar mesken tutar, bilmem ki?..


Türk’ün geleneðinde yoksa da umutsuzluklar
namerdin eline düþmüþ haldeysen
kim sahip çýkacak, aþkýna, sevdana
benden gayrýsý kanayaklým
unut gitsin depremleþmiþ hayatýný
solmasýn yüzündeki gülücüklerin
ben dokunmuþken ince sýzýlý yüreðine
gözlerinden sevdalar aksýn içime
yürek yangýným... olmaz mý?..

Sosyal Medyada Paylaşın: